Ben öğretmenim
ilhamını göklerden alıp
Yeryüzüne ışığım
Sevgiyi yüreğimde yeşertip
Rengarenk güller yetiştiririm.
Hayat eseri olan
İlk öğretmenimden öğrendim
“Oku” sözlerin en değerlisidir
Her öğrencim bir tohum
Yarınım için yeşerecek bir fidan
Merhamet damarlarında bir su
İlim irfan ve edep
Dallarında birer meyve
Ben öğretmenim
Sevgiyi bir nakış bildim gönlümde
İlmek ilmek ördüm
Gözlerinde hüznü gördüğüm
Her öğrencimle ağladım sessizce
Bildim ki öğretmenlik
Ilk önce okumakmış gözlerinde
Öğrencilerinin hüznünü bilgece
Ben öğretmenim
Ürünü insan olan bir sanatkar
Ben öğretmenim
Duyguların ritminde hayatı
Aklın ışığında geleceği
Yeteneklerin keşfinde gençliği
Değerler ekseninde milleti
Yeşertmek için toplumda adaleti
Kullanırım hiç çekinmeden
Tek sermayem olan kalemi
Ben öğretmenim
Sevgi mesleğimin kalbinde kan
Dolaşır damarlarımın her zerresinde
Okul, sınıf ve öğrenci
Umudun adıdır gözlerimde
Ve sevgi incitmemektir
Merhameti taç edinmiş gönlümde
Ben öğretmenim
Her yaşın ayrı bir öğrencisi
Bilirim ki gençlik ve ergenlik
Duyguları kullanma acemisi
Darılmam öğrencilerime
Bilirim ki heyecandandır öfkesi
Ben usta duygu sürücüsü
Yol olur yol öğretirim
Sessizce hayatların içinde
Tatlı bir hatıra olurum
Seyit Ahmet Uzun